به دلیل وابستگی ام به شهید کریمی،دوست نداشتم برای مراسم ازدواج خواهرم از جبهه مرخصی بگیرم

در همان عمليات قرقره هاي پل خضر نياز به تعمير داشت. با حاج داوود به يك مغازه تراشكاري در اهواز رفتيم. حاجي خودش پشت دستگاه تراشكاري رفت و قرقره اي ساخت. او با اين كارش توانست ، مشكل پل را رفع كند. 

 

وی درباره علاقه اش به حاج داوود اظهار داشت: روزهاي جمعه در سنگر جمع مي شديم و او برايمان دعاي ندبه مي خواند. همه ما او را به عنوان يك فرد خداشناس و با تقوا قبول داشتيم. حاجي انسان مخلصي بود. با گذشت زمان، به او وابسته شدم؛ به طوري كه زمان جشن ازدواج خواهرم، دوست نداشتم به تهران برگردم.

 دوري حاج داوود برايم سخت شده بود. من شيفته اخلاق و رفتارش شده بودم.

 

دوست شهید کریمی، اشاره اي به نحوه شيميايي شدن حاج داوود کرد و افزود:شهيد كريمي شبانه روز كار مي كرد و از بمب هاي دشمن ترسي نداشت. شبي در حين كار در كنار اروند رود بوديم كه دشمن شيميايي زد. همه چفيه هايمان را خيس كرديم و به دور دهانمان بستيم. همانجا بود كه حاجي مجروح شد.

 

وی خاطر نشان کرد:در قسمت آموزش جهاد سازندگي تهران گروه 12نفره اي تشكيل دادند كه  من هم جزو آنها بودم. ما قبل از اعزام به جبهه، بايد آموزشهاي زيادي مي ديديم.حاج داوود در اين كلاسها به ما آموزش مقدماتي نقشه خواني، طريقه خواندن قطب نما و درسهاي نظامي زيادي آموزش داد.

 

میرزاآقایی ادامه داد: بعد از گذراندن اين كلاس ها، بايد به شلمچه مي رفتيم.  با پيكان قديمي حاجي از تهران راهي شلمچه شديم. در ميان راه از ما مي خواست تا سوره هايي از قرآن، احاديث معصومين و بعضي از خطبه هاي نهج البلاغه را حفظ كنيم. اگر اين كار را نمي كر ديم، از ماشين پياده مان مي كرد  و مجبور بوديم مسافت يك كيلومتري را پياده روي كنيم.

 

همرزم شهيد درباره اخلاق و رفتار حاج داوود گفت:در يك كلام؛ او هميشه لبخند به لب داشت و به راحتي مي توانستيم با او ارتباط برقرار كنيم و به اعتقاد من،شهدايي همچون حاج داوود كريمي، خدمات خالصانه اي براي انقلاب و كشورمان انجام دادند و شايسته است كه با معرفي آنها به نسل هاي جوان، ياد و نامشان را براي هميشه زنده نگه داريم.

انتهای پیام/ک