مصاحبه اختصاصی با حجت الاسلام علوی تهرانی

دین اسیر دست معاویه و شماری از تحریفات معاویه!

حضرت حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدباقر علوی تهرانی از اساتید حوزه و دانشگاه و پژوهشگر در حوزه دین می باشند. ایشان در مسجد حضرت امیر علیه السلام کلاس های اصول اعتقادی و تفسیر قرآن برگزار می کنند و از جمله کسانی هستند که جهت نشر معارف دین تلاش بسیار دارند. به مناسبت فرارسیدن ماه محرم تبیان، مصاحبه ای اختصاصی با ایشان انجام داده است. در بخش اول مصاحبه به قصد امام حسین علیه السلام از قیام پرداختیم. در بخش دوم مصاحبه به معرفی معاویه و تحریفاتی که در دین ایجاد کرده می پردازیم.

 

تبیان: بدعت­هایی که معاویه در دین ایجاد کرده و باعث اسارت دین شده است کدامند؟

بدعت­هایی که در دین اتفاق افتاد شواهدی است بر این که دین در دست اشرار اسیر گشته است. من به چند شاهد اشاره می ­کنم که همان بدعت­هایی است که معاویه و یزید ایجاد کرده ­اند. تمام این­ها هم به منابع اهل سنت مربوط می­ شود. ما با معاویه هیچ میانه خوبی نداریم. او را خال المؤمنین نمی‌دانیم. اساسا او را مؤمن نمی­ دانیم تا بخواهیم خال المؤمنین بدانیم. حضرت امیرالمؤمنین، زمانی که به خلافت ظاهری رسیدند اولین کاری که کردند این بود که معاویه را عزل کردند. معاویه ­ای که از زمان خلیفه دوم به طور رسمی در شام حاکمیت می­ کند. معاویه­ ای که ریشه ظلمش را مستحکم کرده است. به حضرت عرض کردند: بگذارید حکومت شما مستحکم شود، بعد از آن با معاویه در بیفتید. حضرت فرمودند: راضی نیستم که شخص ظالم به اندازه یک لحظه هم بر مردم حکومت کند. این برکناری و اعلام عزل معاویه، منشأ سه جنگ شد. اما اهل سنت، این معاویه را خال المؤمنین می­ دانند. جای تعجب است و باید گاهی اوقات سؤال کرد که تعریف شما از ایمان چیست. باید ایمان را تعریف کنید و بر اساس تعریفی که از ایمان داشتید بگویید که چطور او را خال المؤمنین می­ دانید؛ و حال آنکه تمام آنچه می­ خواهم بگویم از منابع اهل تسنن است و هیچ کدام از منابع شیعه نیست.  مورد اول: خود معاویه به طور صریح مطلبی را بیان می ­کند که در شرح ابن ابی الحدید بر نهج البلاغه در جلد 16 صفحه 46 چاپ بیروت آمده است. ابن ابی الحدید از اهل سنت است و شیعه نیست. معاویه این عبارت را به طور صریح به مردم می­ گوید و از این مطلب، ابایی هم ندارد: وَ اللهِ إِنِّي مَا قَاتَلتُكُم لِتُصَلُّوا وَ لَا لِتُزَكُّوا وَ لَا لِتَصُومُوا وَ لَا لِتَحِجُّوا، إِنَّکُم لَتَفعَلُونَ ذَلِکَ وَ إِنَّمَا قَاتَلتُكُم لِأَتَأَمَّرَ عَلَيكُم، وَ قَد أَعطَانِي اللهُ ذَلِكَ وَ أَنتُم لَهُ كَارِهُونَ؛ به خدا سوگند من با شما نجنگیدم که شما نماز بخوانید و زکات بدهید و روزه بگیرید و حج به جا بیاورید. جنگ من با شما به خاطر این چیزها نبود. خودتان این کارها را انجام می ­دهید. من با شما جنگ کردم تا امیر و پادشاه شما بشوم و خداوند به من این را داد اگر چه شما خوشتان نیاید که من امیر شما باشد. خدا این را به من داده است.