مردم ایران، امام خود را عاشقانه دوست داشتند!

دشمنان اسلام و ایران اسلامی، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و روی کار آمدن یک حکومت دینی و حاکمیت دین و مذهب بر جامعه، تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا بتوانند بر این مردم و این آیین غلبه کرده و این تنها حکومت شیعی دنیای کنونی را در نطفه خفه کرده و نگذارند صدای او به کوش جهانیان برسد. چرا که آنان این آیین مقدس الهی، از برابری و برادری و مساوات همه مردم دم می‌زند و این‌که هیچ‌کس بر دیگری برتری ندارد، همه مردم باید به صورت مساوی از امکانات موجود استفاده کنند.

 

اما استعمارگران غربی و آمریکایی که نظام سرمایه‌داری را راه اندازی کرده بودند و تمام امکانات را تنها برای خود و حزب خود قلمداد می‌کردند، و دنیای خود را بر روی دوش مردم ساخته بودند و با شیشه کردن خون مردم، کاخ‌های آن‌چنانی را برای خود هموار کرده و تمام ثروت دنیا را برای خود می‌خواستند؛ نمی‌توانستند این حکومت نوپای کوچک را برتابند، زیرا ممکن بود صدای او به ملت‌های خفته آنان نیز برسد و آن‌ها را نیز از خواب غفلت بیدار کند.

 

بر این اساس، ابتدا با حمله‌های نظامی و کودتاهای مختلف، به جنگ با ایران اسلامی آمدند و با ترور دولت‌مردان ایرانی اسلامی تلاش کردند، این انقلاب را از بین ببرند؛ سپس با بمب‌گذاری و کشتار مردم، سعی کردند که مردم را نسبت به این نظام تازه تاسیس، بدبین کنند و مردم با دست خود، آن را از بین ببرند. اما زمانی‌که این حربه‌ها هم جواب نداد، به جنگ نظامی روی آوردند و 8 سال تمام مردم ایران اسلامی را با مجهزترین سلاح‌های خود به رگبار بستند، تا شاید این مردم صبور و غیرتمند را به زانو در آورند، اما تمام این تلاش‌های دشمن، بی‌نتیجه ماند و ایران اسلامی هم‌چنان روی پا ایستاده بود و هر چه بیشتر این مردم را می‌کشتند، مردم با نشاط‌تر و قوی‌تر از قبل، راه خود را در پیش می‌گرفتند.

 

بعد از 8 سال جنگ تحمیلی، دشمن به این نتیجه رسید که حربه‌های نظامی و کشتار مردم هیچ سودی ندارد، و هرگز خللی در اراده مردمان هم‌چون آهن ایران اسلامی ایجاد نمی‌شود و آنان قوی و محکم، مانند کوه، استوار و راست‌قامت، ایستاده‌اند و هرگز خم به ابرو نیاورده و از تهدیدهای دشمن نمی‌هراسند. بر این اساس، استراتژی دشمن عوض شد، و مسیر دیگری را در پیش گرفتند و با فرهنگ مخرب و ویران‌کننده خود به جنگ فرهنگ غنی ایران اسلامی آمدند.

 

آنان این بار به جای جنگ نظامی، به جنگ نرم روی آورده و با رسانه‌های عظیمی که در دست داشتند، به جنگ فرهنگی گام نهاده و تلاش کردند ابتدا اعتقادات مردم را تخریب کرده، سپس رفتار جامعه را که برخواسته از همان اعتقادات و فرهنگ است، تغییر داده و استحاله فرهنگی را در کشور ما ایجاد کرده و ما را از درون با خود همراه کنند و سپس با حمله‌ای کوچک و کم‌هزینه، ایران را تصرف کنند و صدای او را خاموش و تنها حکومت شیعی عالم را از بین ببرند.

 

برای این‌کار نیز با در دست گرفتن اینترنت و ماهواره و سینما و روزنامه و ... تمام همت خود را به کار بردند که با حمله به اعتقادات شیعی و حمله به مبانی حکومت اسلامی و تهمت به رهبران دینی مردم، ملت ایران را نسبت به رهبران و مبانی فکری خود شبهه‌ناک و بدبین کنند و از این طریق آن‌ها را تهی کرده و نابود سازند.

 

یکی از حربه‌های دشمن در این زمینه، حمله به رهبر کبیر انقلاب اسلامی و معمار بزرگ ایران اسلامی است؛ آن‌ها با وارد کردن انواع تهمت‌ها و دورغ‌های شاخ‌دار به امام خمینی(رحمه‌الله‌علیه) و خانواده او، تلاش می‌کنند مردم را نسبت به امام، بدبین کرده و از نظام دل‌سرد کنند. آنان می‌خواهند امام امت را در ذهن جوانانی که امام را ندیده‌اند، انسانی دورغ‌گو، شهوت‌پرست و کسی که برای پست و مقام دنیوی قیام کرده است، معرفی کنند و به جوانان این مرزوبوم القا کنند که همه تلاش‌های رهبران دینی، از جمله امام خمینی(رحمه‌الله‌علیه) نیز برای رسیدن به دنیا بوده است.

 

آن‌ها برای رسیدن به مقاصد پلید خود، حتی بسیار موزیانه به تقطیع سخنان امام امت پرداختند و تلاش می‌کنند ذهن جوانان امروزی را نسبت به آرمان‌ها و تفکر ناب ایشان و زندگی ساده و بی‌آلایش ایشان منحرف کنند و وی را انسانی دروغ‌گو، استثمارگر، دیکتاتور، خون‌ریز و دنیاپرست جلوه دهند.

 

بر این اساس، بهترین راه برای این سناریو، تهمت زدن و دروغ بستن، به رهبران دینی مردم، به خصوص امام، رهبر معظم انقلاب و مراجع تقلید بود؛ لذا با تمام توان و با استخدام نیروهای ماهر، پا به این میدان نبرد گذاشتند و دروغ‌های شاخ‌داری به آن‌ها نسبت دادند که انسان با شندیدن آن‌ها، از تعجب خشکش می‌زند. آنان کارهای سلاطین و جباران روزگار را به امام امت نسبت می‌دهند و طوری هم بیان می‌کنند که اگر کسی با زندگی سراسر معنوی امام آشنایی نداشته باشد، به راحتی باور کرده و آن‌ها را راست تلقی می‌کند.

 

امام امتی که معنویت او سراسر عالم را تکان داد، و کتب اخلاقی او مانند «چهل حدیث» و «سرالصلاه» بعد از چندین سال، هم‌چنان نصب‌العین سالکان راه معنویت و سیر و سلوک عارفانه است. ساده زیستی او زبان‌زد خاص و عام است، او به جای رفتن در کاخ و نشستن بر تاج و تختی که مهیا بود، کوخ‌نشینی را ترجیح داد و در خانه‌ای محقر و ساده زندگی کرد و تا آخر عمر خود در آن خانه ساده و بی‌آلایش به سر برد و با همان سادگی و صفای درون به سوی معبود خویش شتافت و هرگز مال اندوزی نکرد و خشتی را بر روی خشتی نگذاشت.

 

آری این مردم عاشق امام خویش بودند، عاشق منعویت او، عاشق صفای باطن او، عاشق نماز او، عاشق گریه او بر اباعبدالله‌الحسین(علیه‌السلام) عاشق رفتار او، صلابت او، اخلاق کریمانه او و هزاران خصلت عالی او. این صفات و ویژگی‌های منحصر به فرد امام بود که امام را مبدل به یک رهبر معنوی کرد، به رهبری که جوانان این مزروبوم برای فدا کردن جان شیرین خود برای او، بر همدیگر سبقت می‌گرفتند.

 

در نتیجه: سناربو جدید دشمن، بدنام کردن رهبران دینی مردم به خصوص امام امت است، آنان با وارد کردن انواع تهمت و افترا بر امام خمینی(رحمه‌الله‌علیه) و خانواده او، می‌خواهند مردم را نسبت به ایشان بدبین کرده و از نظام اسلامی دل‌سرد کنند، اما این بار هم مانند همیشه کورخوانده‌اند و مردم ما بیدارند و هرگز فریب حربه‌هاب دشمن را نمی‌خورند.